E3 ซีรีส์ เป็นรุ่นของรถไฟความเร็วสูง ชิงกันเซ็งของญี่ปุ่น สร้างขึ้นเพื่อใช้สำหรับการทำขบวนแบบ โคมาจิ ซึ่งเริ่มให้บริการเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2540 พร้อมกับการเปิดตัวใหม่ของ อากิตะชิงกันเซ็ง "มินิชิงกันเซ็ง" สายแรก สาเหตุที่เรียกว่ามินิก็เนื่องจากชินกันเซ็งสายนี้จะมีขนาดความกว้างของตัวถังที่แคบกว่า โดยอะกิตะ ชินกันเซ็ง เป็นการขยายความกว้างรางระหว่างสถานีโมริโอกะ ถึง สถานีอากิตะ จากขนาดราง 1,067 มม. เป็น รางมาตรฐาน 1,435 มม.นอกจากนี้ เวอร์ชันภายหลังของ E3 ยังถูกนำไปใช้งานในสาย ยามางาตะชิงกันเซ็ง (มินิชินกันเซ็ง) รูปแบบ สึบะซะ ซึ่งมินิชินกันเซ็งทั้งสองสายนี้เอง เชื่อมต่อกับ โทโฮะกุ ชินกันเซ็งในโครงการรถไฟความเร็วสูงของไทย บริษัทรถไฟของของญี่ปุ่นเสนอให้ไทยใช้ระบบชินกันเซ็ง ซึ่งญี่ปุ่นจะนำชินกันเซ็ง E3 มาให้บริการในสายตะวันออก (กรุงเทพ - ระยอง) เนื่องจากมีข้อจำกัดด้านโครงสร้างช่วงแอร์พอร์ตลิงก์ ที่ต้องใช้รถไฟความเร็วสูงขบวนแคบ